Na poesía hai que xogar coas palabras e as súas imaxes. Por iso os vosos nomes aparecen aquí formando un gorro que xa coñecemos, pois temos un na clase. Está feito con
Tagxedo, pero o malo é que esa aplicación non funciona nos nosos ordenadores. Así que haberá que probar con
ImageChef, que tamén serve para que as palabras que escribas adopten algunhas formas curiosas…
Ademais, terás que investigar sobre os
acrósticos e os
caligramas, que serán os primeiros versos que intentaremos realizar.
Me gusta moito o logotipo da calavera.Bicos Sergio.
ResponderEliminarA mi tambien
ResponderEliminarNada na miña vida importa mais. Ignoro a tua tristeza Comprendo a tua dor pero eu xa non estou. Ola dende o inframundo . Antes de morrer pero agora xa non. Saude de amor teño moita. Eso es lo que puse
ResponderEliminarHai que mandar un comentario con tú acróstico verdad.Besos Sergio.
ResponderEliminarSi, Sergio, si es posible. .. :-)
ResponderEliminarSentir o teu amor.
ResponderEliminarEsperar a que eu resucite.
Repito,sentir o teu amor.
Xa teño unha relación.
Inspirar a amizade.
O amor,non o perdas.
Aqui tedes o meu acróstico.Bicos Sergio.
Mario esta moy ven gustaronme todos,hay un que e de poñer fotos de persoas e eso fase ven se ten fotos de sobrado cando fumos de excursión.
ResponderEliminarSara, lembra que ven de vir é con uve, senón é ben... :-)
ResponderEliminarOla Mario,vou a poñer o meu acróstico:
ResponderEliminarGanaches o meu corazón.
Amigos somos tamén.
Bondade é o mellor código.
Rín e chorei contigo.
Encantanme os sorisos.
Lila é o meu cor.
Amigos somos de corazón.
Vale, Gabriela, como xa hai tres acrósticos farei un post... :-)
ResponderEliminarPor cierto, yo hice un corazón con las letras lilas y el fondo negro,y quedó chulísimo !!!!!!!
ResponderEliminarGabriela, ¿es un caligrama? :-)
ResponderEliminarMario cando vas poñer as fotos nosas con o gorro da Harry Poter.
ResponderEliminarCalma, Sara, que todo llegará... :-)
ResponderEliminarAdivino mañana
ResponderEliminarlo de los caligramas es un enlace con wikipedia
ResponderEliminarMario desde la pagina del cole lla se puede venir al blog.
ResponderEliminarVale gracias
ResponderEliminarMario, recordame aos vellos tempos cando as faciamos nós.
ResponderEliminarClaro,, Javier, porque a poesía é así, eterna, intemporal... Supoño que che vai ben, e por iso estamos contentos. Un montón de saúdos :-)
ResponderEliminar